Dag 10 - Kuching - Kuala Lumpur - Cameron highlands
21 september 2018 - Tanah Rata, Maleisië
Vandaag is een druk programma want we verlaten vandaag Borneo. We vliegen rond 10 uur terug naar Kuala Lumpur om vanuit daar door te gaan naar de Cameron Highlands. Mike is helaas nog ontzettend ziek... en dat op een dag met een vlucht van 1.5 uur en een busrit van ruim 3 uur voor de boeg... We hadden ook nog eens een uur vertraging met het vliegtuig maar dat gaf wel even de kans om de blog bij te werken haha hebben er gewoon geen tijd voor gehad of geen Wi-Fi.
De vlucht is goed gegaan en eenmaal aangekomen zijn we met de bus verder gegaan. Ook hadden we een reünie met de andere 6 van de groep, die waren naar een ander deel van Borneo.
Met Mike ging het steeds slechter en de busrit deed hem niet veel goeds... steeds warm en koud zweten buikkrampen... niet best dus. Toen we bijna bij ons hotel waren, via kronkelende wegen en omhoog en omlaag, kwamen we bij een dorpje en heb ik met Nicoline afgesproken om naar een dokter te gaan met Mike. Helaas was de kliniek gesloten dus konden ook niet naar een dokter en het ziekenhuis was te ver weg... lekker dan! We moesten maar een soort sportdrankje kopen en kregen van de medereizigers van alles om hem beter te maken. Dat was wel heel fijn.
Eenmaal in de kamer meteen gaan douche en Mike op bed gelegd. Zelf ben ik wel gaan eten want we waren pas rond 8e s avonds in het hotel. Heb een soep mee kunnen nemen voor hem om toch wat te eten want we zijn om 7 uur in de ochtend vertrokken en Mike heeft sinds dien niks meer gegeten... Toen ik terug kwam was hij helemaal bezweet... niet normaal maar het heeft wel geholpen want hij voelde zich wel wat beter.
Het soepje ging er gelukkig in en hadden van iemand een zout oplossing gekregen en ibu's die sterker waren. Nog een keer gedouches en het bed weer in. Nu hopen dat het morgen ochtend beter gaat want hebben een leuk maar druk programma...
De vlucht is goed gegaan en eenmaal aangekomen zijn we met de bus verder gegaan. Ook hadden we een reünie met de andere 6 van de groep, die waren naar een ander deel van Borneo.
Met Mike ging het steeds slechter en de busrit deed hem niet veel goeds... steeds warm en koud zweten buikkrampen... niet best dus. Toen we bijna bij ons hotel waren, via kronkelende wegen en omhoog en omlaag, kwamen we bij een dorpje en heb ik met Nicoline afgesproken om naar een dokter te gaan met Mike. Helaas was de kliniek gesloten dus konden ook niet naar een dokter en het ziekenhuis was te ver weg... lekker dan! We moesten maar een soort sportdrankje kopen en kregen van de medereizigers van alles om hem beter te maken. Dat was wel heel fijn.
Eenmaal in de kamer meteen gaan douche en Mike op bed gelegd. Zelf ben ik wel gaan eten want we waren pas rond 8e s avonds in het hotel. Heb een soep mee kunnen nemen voor hem om toch wat te eten want we zijn om 7 uur in de ochtend vertrokken en Mike heeft sinds dien niks meer gegeten... Toen ik terug kwam was hij helemaal bezweet... niet normaal maar het heeft wel geholpen want hij voelde zich wel wat beter.
Het soepje ging er gelukkig in en hadden van iemand een zout oplossing gekregen en ibu's die sterker waren. Nog een keer gedouches en het bed weer in. Nu hopen dat het morgen ochtend beter gaat want hebben een leuk maar druk programma...
